Sevgili Adnan Köksal hoca hem bir akademisyen olarak hem de insan olarak bilgeliğiyle saygı ve sevgi duyduğum bir büyüğümdü. Kendisi ile aynı bölümde yaklaşık 15 yıl beraber çalışma mutluluğunu yaşadım, hala aramızda olmasını ve bir 15 yıl daha beraber çalışabilmeyi çok isterdim. Adnan hoca benim ve etrafımdaki birçok kişinin güvendiği, örnek aldığı biriydi. Onu yapıcı, anlayışlı, kapsayıcı kişiliğiyle hatırlayacağım.

Sevgili Adnan Köksal hoca hem bir akademisyen olarak hem de insan olarak bilgeliğiyle saygı ve sevgi duyduğum bir büyüğümdü. Kendisi ile aynı bölümde yaklaşık 15 yıl beraber çalışma mutluluğunu yaşadım, hala aramızda olmasını ve bir 15 yıl daha beraber çalışabilmeyi çok isterdim. Adnan hoca benim ve etrafımdaki birçok kişinin güvendiği, örnek aldığı biriydi. Onu yapıcı, anlayışlı, kapsayıcı kişiliğiyle hatırlayacağım.

Bölüme öğretim üyesi olarak adım attığım ilk günden yaşadığı şanssızlıklar kendisini bizden koparana kadar hemen hemen her günümüz birlikte geçmiştir. Her ikimiz de bölümün nöbetçi hocası gibiydik. Keskin zekasının, duygularının ve yaşanmışlıklarının filtresinden geçmiş hayat, akademi, dünya üzerine sohbetler içinde kaybolup çok keyif aldığımız bir akademik sürecin parçası olduk. Yaşadığımız olayları ve “ruha dost” hocamın iyi niyetini, mütevaziliğini ve bazen de şaşırdığım kirlenmemiş saflığını ifade edecek hatıralarımızı duygulanmadan, kafam bulanmadan anlatabilmem kolay değil. Adnan Hocamın akademik derinliğini bu yazıda bir kenara bırakıyorum, çünkü genelde beni bu kocaman gönül adamının çevresine yansıttığı pozitif ışık daha fazla etkilemiştir.

Şimdi “Angie Aparro”’dan “Cry” şarkısını açtım. Bu şarkı ile bağımızı kısaca şöyle anlatmak isterim. Hocamızın dikkati, dost canlısı ve hassas ruhu ile her arkadaşının mutlu olması için çabalamasına her arkadaşı mutlaka şahit olmuştur. Bir gün beğendiğim bu şarkıyı bir arkadaş topluluğumuzda dinlettim. Ancak başka konular üzerinde o kadar hararetli bir tartışma vardı ki kimsenin farkına varmasını beklemedim. Ancak sevgili Hocam için bu bile beni mutlu görmek için kısa ancak yeterli bir bilgiydi. O günden sonra ne zaman yanına gitsem yüzünü bana mutlulukla döner (ki bizi görmekten çok mutlu olurdu) hemen hafif bir gülümseme ile bu şarkıyı çalar ve güzel gözleri ile bana daha derinden bakardı. Bilirdim bana ulaşmaya, beni mutlu etmeye çalışıyor:

“If I had just one tear running down your cheek
Maybe I could cope maybe I'd get some sleep
If I had just one moment at your expense
Maybe all my misery would be well spent
Could you cry a little? Lie just a little?
Pretend that you're feeling a little more pain?
I gave now I'm wanting something in return
So cry just a little for me”

Evet Hocam, sürekli bizi mutlu etmek isterdin ama ben çok ama çok üzgünüm. Bu şarkının seni kaybedişimize bu kadar bağlanabileceğini üzülerek anlıyorum. Sen her aklıma geldiğinde güzel duygularınla bezenmiş yüzünü ve kollarını kavuşturarak bana huzurlu bakışını hatırlıyorum. Çünkü bilirdin ki ben mutlu olurdum ve senin için arkadaşlarının mutluluğu çok önemliydi.

Sen hocam, kimliğin üzerinde bizi düşünmeye iterken, farklı sorularınla kendimizi de tanımamıza yardımcı da oluyordun. Senin yokluğun bu anlamda bizim geçmişimizin, günümüzün ve anılarımızın bir depremi oldu. Öyle bir şeyler yıkıldı kaldı. Bir süre öyle kalıp durumu kavramaya çalıştık. Onca yaşanmışlıklar, anılar, duygular, mücadeleler seninle birlikte gitmiş olabilir miydi? Yok be hocam! Senin bize kattıklarınla, öğrettiklerinle, duygusal derinliğinle yine hep birlikte olacağız. Bu şarkı, yaşadıklarımız ve huzur veren ifaden aklımdan çıkmadığı sürece ortak anılarımız yaşayacak ve bizi biz yapan muhabbetlerimiz devam edecek.

Bir özelliğini daha hatırlatarak bu zor yazıyı tamamlamak isterim. Koşulsuz severdin. Akademide karşılaştığım her sorunumda, odasındaki hafif sarı ışığının altında, bana akademik güvenini sarsılmaz inancın ile o kadar net sundun ki kendimle bile bu konuda tartışamaz oldum. Korumacı ve babacan tarafın ile bizim için gözü kapalı her türlü tartışmaya gireceğini bilirdim. Benim için de çok tartıştığını biliyorum. Doçentlik sınav(lar)ım ve sonrasındaki akademik yaşamım sürecinde beni bıkmadan usanmadan dinleyen “ruha dost” adam. Sabrına ortak olup, sevgini kılavuz kabul ederek devam edeceğiz. Özlem ve sevgim ile....

Bölüme öğretim üyesi olarak adım attığım ilk günden yaşadığı şanssızlıklar kendisini bizden koparana kadar hemen hemen her günümüz birlikte geçmiştir. Her ikimiz de bölümün nöbetçi hocası gibiydik. Keskin zekasının, duygularının ve yaşanmışlıklarının filtresinden geçmiş hayat, akademi, dünya üzerine sohbetler içinde kaybolup çok keyif aldığımız bir akademik sürecin parçası olduk. Yaşadığımız olayları ve “ruha dost” hocamın iyi niyetini, mütevaziliğini ve bazen de şaşırdığım kirlenmemiş saflığını ifade edecek hatıralarımızı duygulanmadan, kafam bulanmadan anlatabilmem kolay değil. Adnan Hocamın akademik derinliğini bu yazıda bir kenara bırakıyorum, çünkü genelde beni bu kocaman gönül adamının çevresine yansıttığı pozitif ışık daha fazla etkilemiştir.

Şimdi “Angie Aparro”’dan “Cry” şarkısını açtım. Bu şarkı ile bağımızı kısaca şöyle anlatmak isterim. Hocamızın dikkati, dost canlısı ve hassas ruhu ile her arkadaşının mutlu olması için çabalamasına her arkadaşı mutlaka şahit olmuştur. Bir gün beğendiğim bu şarkıyı bir arkadaş topluluğumuzda dinlettim. Ancak başka konular üzerinde o kadar hararetli bir tartışma vardı ki kimsenin farkına varmasını beklemedim. Ancak sevgili Hocam için bu bile beni mutlu görmek için kısa ancak yeterli bir bilgiydi. O günden sonra ne zaman yanına gitsem yüzünü bana mutlulukla döner (ki bizi görmekten çok mutlu olurdu) hemen hafif bir gülümseme ile bu şarkıyı çalar ve güzel gözleri ile bana daha derinden bakardı. Bilirdim bana ulaşmaya, beni mutlu etmeye çalışıyor:

“If I had just one tear running down your cheek
Maybe I could cope maybe I'd get some sleep
If I had just one moment at your expense
Maybe all my misery would be well spent
Could you cry a little? Lie just a little?
Pretend that you're feeling a little more pain?
I gave now I'm wanting something in return
So cry just a little for me”

Evet Hocam, sürekli bizi mutlu etmek isterdin ama ben çok ama çok üzgünüm. Bu şarkının seni kaybedişimize bu kadar bağlanabileceğini üzülerek anlıyorum. Sen her aklıma geldiğinde güzel duygularınla bezenmiş yüzünü ve kollarını kavuşturarak bana huzurlu bakışını hatırlıyorum. Çünkü bilirdin ki ben mutlu olurdum ve senin için arkadaşlarının mutluluğu çok önemliydi.

Sen hocam, kimliğin üzerinde bizi düşünmeye iterken, farklı sorularınla kendimizi de tanımamıza yardımcı da oluyordun. Senin yokluğun bu anlamda bizim geçmişimizin, günümüzün ve anılarımızın bir depremi oldu. Öyle bir şeyler yıkıldı kaldı. Bir süre öyle kalıp durumu kavramaya çalıştık. Onca yaşanmışlıklar, anılar, duygular, mücadeleler seninle birlikte gitmiş olabilir miydi? Yok be hocam! Senin bize kattıklarınla, öğrettiklerinle, duygusal derinliğinle yine hep birlikte olacağız. Bu şarkı, yaşadıklarımız ve huzur veren ifaden aklımdan çıkmadığı sürece ortak anılarımız yaşayacak ve bizi biz yapan muhabbetlerimiz devam edecek.

Bir özelliğini daha hatırlatarak bu zor yazıyı tamamlamak isterim. Koşulsuz severdin. Akademide karşılaştığım her sorunumda, odasındaki hafif sarı ışığının altında, bana akademik güvenini sarsılmaz inancın ile o kadar net sundun ki kendimle bile bu konuda tartışamaz oldum. Korumacı ve babacan tarafın ile bizim için gözü kapalı her türlü tartışmaya gireceğini bilirdim. Benim için de çok tartıştığını biliyorum. Doçentlik sınav(lar)ım ve sonrasındaki akademik yaşamım sürecinde beni bıkmadan usanmadan dinleyen “ruha dost” adam. Sabrına ortak olup, sevgini kılavuz kabul ederek devam edeceğiz. Özlem ve sevgim ile....

Çok kıymetli bir hoca, babacan ve nezaket sahibi bir insan olarak tanıyorum Adnan Hocamızı. Kendisini sevgi, saygı ve özlemle anıyorum.

Çok kıymetli bir hoca, babacan ve nezaket sahibi bir insan olarak tanıyorum Adnan Hocamızı. Kendisini sevgi, saygı ve özlemle anıyorum.

Çok sevgili kardeşimi bu şekilde anlatmaniz beni çok duygulandırdı, bölüm arkadaşlarını kısmen tanıyorum. Tanıdığım bütün arkadaşlarını kardeşimin sevdigi kadar çok sevdim. Hepinize çok teşekkür ederim,sağlık ve huzur dilegimle...

Çok sevgili kardeşimi bu şekilde anlatmaniz beni çok duygulandırdı, bölüm arkadaşlarını kısmen tanıyorum. Tanıdığım bütün arkadaşlarını kardeşimin sevdigi kadar çok sevdim. Hepinize çok teşekkür ederim,sağlık ve huzur dilegimle...

herkesle düşüp kalkar erdemli kalabilirsen
unutmayabilirsen halkı krallarla gezerken
dost da düşman da incitemezse seni
ne küçümser ne de büyültürsen çevreni
her saatin her dakkasına
emeğini katarsan hakçasına
her şeyiyle dünya önüne serilir
üstelik oğlum adam oldun demektir

adnan köksal adam gibi adamdı. saygıya değer bir yaşam sürdü: anısı önünde saygıyla eğiliyorum.

herkesle düşüp kalkar erdemli kalabilirsen
unutmayabilirsen halkı krallarla gezerken
dost da düşman da incitemezse seni
ne küçümser ne de büyültürsen çevreni
her saatin her dakkasına
emeğini katarsan hakçasına
her şeyiyle dünya önüne serilir
üstelik oğlum adam oldun demektir

adnan köksal adam gibi adamdı. saygıya değer bir yaşam sürdü: anısı önünde saygıyla eğiliyorum.

Çok Değerli Adnan Hocam,

Siz, lisansüstü eğitimim sırasında ders almış olduğum hocam ve çalıştığım bölümde bir dönem bölüm başkanım olsanız da, benim için ne herhangi bir hoca, ne bir yönetici oldunuz. Siz doksanlı yılların başında Hacettepe EE’ye katıldığınızdan beri benim çok sevdiğim ağabeyimdiniz, akıl hocamdınız, eşsiz akşam sohbetlerimizin demirbaşıydınız. Sıkıntılı zamanlarımda, keyifli anlarımda çat kapı odanıza gelirdim. Uzun uzun konuşurduk. Derdimi alır, keyfime keyif katardınız. Çekmecenizde bisküviler, çikolatalar, çerezler eksik olmazdı hiç misafirlerinize ikram etmek için. Yeme içme kültürünüz ve damak zevkiniz tartışmasızdı. Çok da iyi bir aşçıydınız. Gerçekten iddianızda çok haklıydınız: sizin yaptığınız harika cheesecake’ler gibisini bir daha yemedim.

Sağlık sorunlarınız nedeniyle genç yaşta emekli oldunuz. Kısa bir süre sonra pandemi başladı. O sırada ve sonrasında yaşadığım özel sorunlar nedeniyle sizi yeterince arayıp soramadım, ziyaret edemedim. Bunun üzüntüsü artık hep benimle olacak. Ama sürekli haberdar oldum sizden. Bizi bu kadar erken bırakacağınız aklımın ucundan geçmedi. Ne kadar üzgün olduğumu hangi kelimelerle, nasıl ifade edebilirim ki?

Siz çok iyi bir insan, çok iyi bir öğretmen, çok iyi bir bilim adamı, çok iyi bir aile babası, çok iyi bir dosttunuz. Tanıdığım en bonkör insanlardan biriydiniz, her bakımdan. Gözümün önünde sizin hasta değil, hep canlı, keyifli, mangal başında, iştahla yemek yerken, içerken, şakalar yaparken, enerji dolu haliniz duruyor ve daima öyle kalacak.

Hayatıma kattığınız her değer için size en içten teşekkürlerimi sunuyorum. Huzur içinde uyuyun.

Çok Değerli Adnan Hocam,

Siz, lisansüstü eğitimim sırasında ders almış olduğum hocam ve çalıştığım bölümde bir dönem bölüm başkanım olsanız da, benim için ne herhangi bir hoca, ne bir yönetici oldunuz. Siz doksanlı yılların başında Hacettepe EE’ye katıldığınızdan beri benim çok sevdiğim ağabeyimdiniz, akıl hocamdınız, eşsiz akşam sohbetlerimizin demirbaşıydınız. Sıkıntılı zamanlarımda, keyifli anlarımda çat kapı odanıza gelirdim. Uzun uzun konuşurduk. Derdimi alır, keyfime keyif katardınız. Çekmecenizde bisküviler, çikolatalar, çerezler eksik olmazdı hiç misafirlerinize ikram etmek için. Yeme içme kültürünüz ve damak zevkiniz tartışmasızdı. Çok da iyi bir aşçıydınız. Gerçekten iddianızda çok haklıydınız: sizin yaptığınız harika cheesecake’ler gibisini bir daha yemedim.

Sağlık sorunlarınız nedeniyle genç yaşta emekli oldunuz. Kısa bir süre sonra pandemi başladı. O sırada ve sonrasında yaşadığım özel sorunlar nedeniyle sizi yeterince arayıp soramadım, ziyaret edemedim. Bunun üzüntüsü artık hep benimle olacak. Ama sürekli haberdar oldum sizden. Bizi bu kadar erken bırakacağınız aklımın ucundan geçmedi. Ne kadar üzgün olduğumu hangi kelimelerle, nasıl ifade edebilirim ki?

Siz çok iyi bir insan, çok iyi bir öğretmen, çok iyi bir bilim adamı, çok iyi bir aile babası, çok iyi bir dosttunuz. Tanıdığım en bonkör insanlardan biriydiniz, her bakımdan. Gözümün önünde sizin hasta değil, hep canlı, keyifli, mangal başında, iştahla yemek yerken, içerken, şakalar yaparken, enerji dolu haliniz duruyor ve daima öyle kalacak.

Hayatıma kattığınız her değer için size en içten teşekkürlerimi sunuyorum. Huzur içinde uyuyun.